Muzeum Obrony Wybrzeża

źródło: www.hel.info.pl

Hel to chyba jedno z bardziej ulubionych miejsc dawnych wojskowych architektów. W mieście i okolicach powstały setki różnego rodzaju umocnień, baterii dział czy innych stanowisk wojennych. Pierwsze umocnienia z betonu i stali powstały już w latach 20 tych XX w. W 1936 utworzono RUH czyli „Rejon Umocniony Hel”, którego rozbudowa trwała do 1974 roku. W tym czasie w Helu minęły różne przecież epoki: przedwojenna polska II Rzeczypospolita, okres hitlerowskiej III Rzeszy i powojenna PRL. A tak patrząc to dopiero niedawno miasto zmieniło swój charakter z wojskowego na turystyczny.

Aby zachować (chociaż w części) ten wojskowy charakter miasta powstało w 2006 roku Muzeum Obrony Wybrzeża powołane przez  Stowarzyszenie „Przyjaciele Helu”. W 1999 roku udało się wpisać helskie umocnienia wojskowe do rejestru zabytków. Muzeum Obrony Wybrzeża (MOW) stawia sobie za zadanie sukcesywne rozszerzanie swojej opieki na wszystkie obiekty położone na terenie dawnego RUH.

Siedzibą MOW są dwa największe obiekty ze znajdujących się na tym terenie: wieża kierowania ogniem i jedno ze stanowisk artyleryjskich baterii Schleswig-Holstein. Ta monstrualna bateria 406 mm z 1940 roku, największa z baterii nadbrzeżnych świata co do kalibru (większy kaliber miały później tylko niemieckie działa kolejowe i japońskie pancerniki) składa się z 6 obiektów: wieży kierowania ogniem, 2 schronów amunicyjnych,3 stanowisk artyleryjskich. Te ostatnie są jednymi z największych stanowisk artyleryjskich świata – załogę każdego ze stanowisk stanowiło 88 marynarzy. Stanowiska identycznych dział w Norwegii, są pozbawione części koszarowej, stanowiska we Francji, o cięższej konstrukcji i też bez części koszarowej, uległy niemal całkowitemu zniszczeniu.